Koningin op bezoek in Lingewaard…

Muisstil is het als de koningin wordt binnengedragen. Omdat ze zelf niet rijdt, is ze gebracht. In een kast met groot gevolg. Goed beschermd. Zeker! Iedereen helpt haar, geeft haar eten en bij de ingang zitten ook nog beveiligers.

Zo begint de ochtend met Hans Franken, imker met bijenkasten in de Veldschuur. Hij is gekomen met een observatiekast, grote bijenplaten en is uitgedost met kap en een pijp waar rook uitkomt. De kinderen van Pius X en Regenboog kijken hun ogen uit, vooral als ze ook de koningin mogen zien. “Wat weten jullie al veel over bijen”, zegt Hans, na opnieuw een spervuur van vragen en opmerkingen. Toch is zijn lesje, voorbereid op school, nog maar het voorgerecht. De bijenstal. Ja, daar gaat het om. In groepjes van 4-5 gaan de kinderen er kijken. Daar zie je de in- en uitvliegende bijen in het echt met de korfjes stuifmeel op hun lijf. Daar is het oppassen, want je wilt niet worden gestoken. Er hangt spanning, angst en sensatie. Soms lopen we zelf mee. Ik heb nog actieve herinnering aan een grote lummel aan de hand en een klein meisje aan de arm. Beiden zien zo’n bezoek niet zitten. Toen alarm. Meester Tibor is gestoken. Onder zijn rechteroog nog wel. Het gaat als een lopend vuurtje rond. Behulpzame handen zoeken naar de verbandtrommel en vervolgens naar azijn. Uitzuigen lijkt geen optie. De meester loopt ondertussen onbewogen met een redelijke zwelling rond. Niets aan de hand, ook geen pijn. Een gevoel van opluchting bij mij: gelukkig hij en niet een kind. De andere dag ligt in de ijskast een flesje: “Appelazijn tegen bijensteken”.  

Jan de Moor, Lingewaard Natuurlijk